Donker en licht
Een vrijdag met terreur! – 26 juni 2015
In Frankrijk is bij een aanslag op een gasfabriek in het Franse Saint-Quentin-Fallavier, bij Lyon, een man onthoofd. Het hoofd werd aan een hek gehangen.
In Tunesië is in de stad Sousse zijn twee hotels aangevallen: 37 toeristen zijn gedood met een Kalashnikov.
Bij een explosie in een sjiitische moskee in Koeweit zijn vrijdag 25 doden gevallen.
Het is een spoor van geweld – ideologisch gekleurd.
Gezegend wie de eigen ideologie bouwt op het Woord van God: ‘u zult niet doden’.
Op diezelfde vrijdag heeft president Barack Obama op een herdenkingsbijeenkomst voor de slachtoffers van de schietpartij in Charleston het lied ‘Amazing Grace’ gezongen. Obama zong dit bekende lied na een toespraak van een half uur. De hele zaal viel hem na twee zinnen bij.
Amazing Grace, how sweet the sound,
That saved a wretch like me.
I once was lost but now am found,
Was blind, but now I see.
Wonderbare genade,
die een stakker, als ik ben, redde.
Eens was ik verloren, maar nu ben ik gevonden,
Eens was ik blind, maar nu kan ik zien!
Onder de indruk raak ik, als je onrecht, miskenning en geweld beantwoorden kunt met een lied, dat verwijst naar de wonderbare genade van de God van Abraham, Isaak en Jacob, de Vader van onze Here Jezus Christus.
Op zo’n vrijdag weet ik weer, waarom ik een christen wil zijn.
Het werk van onze handen schiet soms te kort.
Maar het verlossend werk van de Heer houdt stand.
‘Niet ons, o Heer, niet ons zij eer gewijd, doch uw voortdurende aanwezigheid…’
(Psalm 115: 1, berijmd).
Het donker kan zo donker niet zijn, of het licht van God breekt er door heen.
Dat is Gods aanwezigheid, de goddelijke presentie – ook als verwoesting en vernedering en dood de dienst lijken uit te maken.
Daarom hoor ik op, als Jezus zegt: ‘Ik ben het licht der wereld ‘.
Daar gaat wat vanuit!
‘In uw licht zien wij het licht’, zingt Psalm 36:10b.
In blind verdriet of in blinde woede kan het zicht op verhoudingen vervagen.
Maar als je het licht van Christus onder ogen krijgt en in je ogen toelaat, weet je weer hoe het zit en hoe het moeit.
Voor die gedachte hoeven we ons niet te schamen.
Want het biedt troost in het verdriet, rust in de onrust, en redding uit de nood!
En je put niet eigen kracht, maar je laat gewoon toe, dat de bron vanuit den hoge kan opborrelen om jou te bereiken.
Ds. Wim Scheltens
