Kostbaar graankorreltje
Zaterdag en zondag jl. vierde de Lutherse Gemeente te Ede, dat hun kerkgebouw 75 jaar was. En Lutheranen mogen graag feest vieren, dus was er in de late middag van de zaterdag een stemmig muzikaal geheel voorbereid met een aardige lezing over
Lutherse gemeenten in Nederland. Vooral import uit Scandinavië en Duitsland. En calvinisten die hun calvinistische veren willen kwijtraken.
Ik mocht de classis Ede vertegenwoordigen en zat te denken aan wat ik over Luther wist. Coram Deo – rechtstreeks voor het aangezicht van God, zonder tussenkomst van geestelijke… En ik dwaalde in gedachten door Wittenberg en mijmerde: “was Christum treibe…” Want Luther vond de Bijbel vooral interessant, als Christus naar voren kwam.
Thuis gekomen vond ik iets over een preek van Maarten Luther over 1 Korintiërs 15. Daar gebruikt Luther het beeld van God als de landman die de mensen zaait als zaad. Eerst moeten ze in de akker afsterven, om in de zomer als rijp koren geoogst te kunnen worden. “En als we begraven worden, op ons sterfbed liggen moeten we denken: Daar gaat een graankorreltje in de aarde; nu heeft God de zak opengedaan en mij gegrepen.”
Kijk, dat is Maarten Luther. Grote stappen, klare taal, beelden oproepend. Je mag er wel bij uitkijken, als je dit zo in deze tijd laat landen. Als je verdriet hebt over gemis door de dood, komt het wellicht niet goed over: God als een onverschillige boer die links en rechts in de zak grijpt. Maar voel, hoe scherp Luther de opstandingskracht van de belofte en het geloof laat botsen op de willekeur van het sterven en de volstrektheid van het verderf!
Hoe ‘beeldend’ mogen wij te werk gaan? En voel je ook, hoe Luther het positief toonzet: als je in Gods handen rolt, ben je in één klap veilig, wat Hij ook met je doet. Want je bent niet zomaar een graankorreltje, je bent een kostbaar graankorreltje. Daar
zat ik stil in mijn hoekje in het 75-jarige Lutherse kerkgebouw even aan te denken.
Ds. Scheltens
P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.