Op weg naar Koning Willem Alexander

Een dag of tien geleden stelde Thomas van der Dunk in de Volkskrant drie kritische vragen aan onze nieuwe koning Willem-Alexander. Ik loop ze even langs.

1. hoe kijkt Willem-Alexander tegen het koningschap als zodanig aan?

Ziet hij het als een goddelijke roeping, of denk hij nuchter: in een koninkrijk moet een koning zijn… Voor mij zit de kern in dat woordje ‘of’. Van der Dunk ziet hier een tegenstelling. Ik denk: je kunt iets dat op je af komt toch ook gewoon ervaren als een roeping! En de manier waarop je inhoud geeft aan iets dat je afkomt, heeft te maken met je gevoel voor roeping en voor de roeping waartoe… Een koning gedraagt zich koninklijk, dus waardig, en bewaart die waardigheid.

2. voelt Willem-Alexander zich uitverkoren?

Kan hij zich omringen met mensen die, als hij fouten maakt, hem dat durven zeggen? Ik vind dit een rare vraag, omdat er een hele hofhouding is en meestal op maandagmorgen vergaderingen zijn over wat gebeuren moet. Daarin zullen adviezen gegeven worden over wat er komt. En er zal teruggekeken worden naar wat is gebeurd. Zo eenvoudig is dat. En niemand verwacht dat een mens foutloos kan leven.

3.  hoe ziet Willem-Alexander de democratische en rechtsstatelijke beginselen?

Van der Dunk suggereert dat de nieuwe koning vertegenwoordigers uit autoritair geregeerde landen moet mijden. De kracht van ons koningshuis is vriendelijkheid en gastvrijheid, waarbij in alle rust soms dingen gezegd kunnen worden die hout snijden. Die kant ziet prof. van der Dunk niet. Wil het niet zien. En ik heb er aardigheid in, dat dit nu juist wel gebeurt.

De koninginnen Wilhelmina en Juliana en Beatrix hebben hun eigen stijl en diplomatie ontwikkeld. Laat nu het moderne koningschap daar vooral zijn kracht in vinden: beschermen van waardigheid en hoopvol vertrouwen. Of zoals Willem-Alexander zijn koningschap omschreef in drie werkwoorden, afgelopen woensdag: samenbinden, vertegenwoordigen en aanmoedigen. Ik hoop en verwacht, dat koning Willem-Alexander  zich diep in zijn hart geroepen mag voelen om zich te ontplooien. Niet om boven mensen te staan, maar om een spoor van waardigheid te trekken onder ons.

Moge de Here God hem en zijn vrouw en kinderen daarin zegenend nabij zijn.

Ds. Scheltens

P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.