Een stille week
We leven deze week naar het grote feest van Pasen toe.
In onze gemeente komen we op Palmpasen samen.
’s Morgens zullen de kinderen met takken de kerk in komen.
En we zingen de oude woorden uit Psalm 118: gezegend hij die komt in de naam des Heren.
En ’s avonds is er welkomdienst.
Op weg naar Pasen.
Het is een mooie gewoonte in ons dorp Lunteren om samen met wie dat willen inde Molukse kerk samen te komen om een half uur inde vroege avond te zingen, stil te zijn en te luisteren.
Donderdag vieren we dan in en kring het avondmaal.
In de Gereformeerde kerk, omdat dit ook praktisch is: een kring vormen geeft wel iets aan. Jezus te midden van de kring om Hem heen.
Het is een stille hint: zo staan we erbij, horen we erbij, gaan we er niet aan voorbij…
Weet u, de Goede Vrijdag is een dag apart. Als het overdag klaarlicht is, wordt het opeens op het heetst van de dag duister op die middag op Golgotha.
Een stille hint: er is iets bijzonders aan de hand.
Woorden schieten te kort.
Daarom willen op Goede Vrijdag in gedachten staan bij het kruis van Golgotha.
Alleen luisteren naar wat Jezus Christus zegt.
Je daarop concentreren.
Je daartoe beperken.
Je daarmee vullen.
De zaterdag is de Stille Zaterdag.
De dag tussen Goede Vrijdag en de Paasmorgen is.
Een dag ertussendoor.
Het zwijgend inhouden van de adem.
Het gaat wel over iets.
De ontknoping van het volbrachte werk.
De gang naar ontplooiing van het vernieuwde leven.
Door Christus los gemaakt van de druk en teleurstelling, open gegaan voor hoop en toekomst zonder last.
En dan op de Paasmorgen klinkt het luisterrijk: Weest gegroet, gij eersteling der dagen, morgen der verrijzenis!
Ds. Scheltens
P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.
