Geen chinees schouwspel
“We moeten gewoon weer leren om een antwoord te geven op de vraag: wat betekent het als we geloven?”
Met deze opdracht stelt dr. Arjan Plaisier het kerk-zijn over 10 jaar in het jaar 2025 aan de orde.
Dat is een eenvoudige vraag, maar het antwoord is nog niet zo eenvoudig.
De kerkdienst is voor buitenstaanders als een chinees schouwspel, zegt dr. Plaisier ook – in een vraaggesprek in het dagblad Trouw van donderdag 1 oktober 2015.
dr. Arjan Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland.
Ik hoop dat wij geen onbegrijpelijke kerkdiensten houden in Lunteren.
Als ik denk aan de ‘handjes’ van de startzondag, dan is daar geen woord Frans bij.
Wat het betekent als we geloven, heeft te maken met bidden en werken. Het heeft ook te maken met de Bijbel die we lezen en serieus willen nemen.
De feesten van Israël en het bestaan van het volk Israël en dat we daarmee verbanden zien met de Bijbel. Vooral dat we Gods trouw herkennen in het volk Israël, hoe dan ook, dat is ook kenmerkend voor ons geloof.
Dat we verbanden zien tussen hemel en aarde, tussen kerk en Israël, tussen geloof, hoop en liefde.
Zonder dat we dat precies tot achter de komma kunnen invullen, dat is ook geloof. Vertrouwen dat we op het spoor van Mozes, de profeten, Christus en de apostelen, dat we op dat spoor ‘zegen’ mogen verwachten, dat is ook geloven. Dat ik niet bang hoef te zijn voor God, omdat Hij me ergens als goede Herder tegemoet komt, hoe dan ook.
En zo is het toch een mooie vraag: wat betekent het als we geloven?
Ik heb daar nu een antwoord op gegeven. Ik ben benieuwd of er meer antwoorden zijn en of die ook ter sprake komen in ons nieuwe seizoen. We zijn op weg met het thema ‘ontmoeten’. Dan kan er van alles aan de orde komen in die ontmoetingen. Ik ben benieuwd.
Ds. Wim Scheltens
