Ja of nee, meer smaken zijn er niet
Alsof er niets meer bestaat dan ja of nee, zo eenvoudig is het leven niet.
Je kunt ook zeggen: de Grieken staan bij het referendum van zondag voor de keuze: erg of nog erger. De Griekse regering wil hervormen. Maar Europa en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) staat machteloos tegen een schuldenberg aan te kijken.
En wie stemt er nu tegen zijn eigen portemonnee(tje)?
Een referendum is een zwaktebod in mijn ogen.
Hoe kan de Griekse bevolking overzien, wat aan de orde is.
Over een onderhandeling over zoveel maanden verspreid – met politieke en financiële kanten, dat is toch veel te ingewikkeld?
Zeg daar maar eens ‘ja’ op. Of ‘nee’!
Eén berichtje over dat referendum vind ik nog aardig.
Ieder moet stemmen in zijn of haar geboortestad.
Ik denk: waar hebben we dat meer gehoord?
Jozef en Maria moesten naar Bethlehem, de stad van David.
Een hele reis uit Nazareth.
Maar ze gingen, zo staat er in Lucas 2.
Ik heb gemengde gevoelens.
Pensioenen korten van ouderen? Daar zitten oude rechten achter. En verarming is een bron van verloedering.
BTW verhogen drukt de omzet van de middenstand. Griekenland als vakantieland wordt dan ineens sprongen duurder. De hele toeristensector kan inklappen.
Dat er geen belastingmoraal is in Griekenland, kun je niet in één keer omdraaien.
Wonderlijk is het wel, dat na de afschaffing in 1974 van het kolonelsregime die belasting- praktijk niet opgekrikt is.
Politiek is er niet om gouden bergen te beloven. Bergen zijn er al in Griekenland.
Eerlijke verhoudingen scheppen – van sterke schouders tot zwakke groepen – en daar evenwicht in brengen en duidelijk maken waarom maatregelen nodig zijn – dat is politiek!
Om de zwarte Piet toe te spelen aan Duitsland vind ik niet fair. De cijfers geven aan, dat zorg op zijn plaats is: werk, economie, staatsschuld – na vijf jaar staat alles er miserabel voor. Er is sprake van depressie, zelfmoord en kindersterfte.
Griekenland heeft nodig: investeringen, schuldverlichting en hervormingen.
Maar dan moeten er levensvatbare plannen komen.
Griekenland heeft ook heel veel te maken met bootvluchtelingen uit Azië en Afrika.
Daar weten we ook niet goed weg mee in Europa. Hemeltergende ellende gebeurt er op die Middellandse Zee. Problemen zijn niet altijd makkelijk. Niet alleen maar: ja of nee.
Ik krijg sterk de indruk, dat de Europese Commissie een goede inbreng heeft via de heer Jean-Claude Juncker. En dat het IMF een financiële waakhondfunctie heeft.
Beide posities zijn van belang.
Griekenland hoort bij Europa.
Maar dat hoort Groot-Brittannië ook en die wil geen euro.
Of Griekenland in die eurozone moet blijven, hangt mede af van het beleid van de Griekse overheid. Financieringstekorten mogen niet de pan uitrijzen. Daar heeft ieder land mee te rekenen. Maar een overgangssituatie die als zodanig benoemd, ingevuld en erkend wordt, is ook een belangrijk politiek thema. ‘Ja of nee’ is hier te kort door de bocht. Zulke grote leningen kunnen toch niet in korte tijd afgelost worden? Als dat wel kon, waren de leningen niet eens nodig. En om die leningen te kunnen aflossen is economische groei nodig en een eerlijk belastingsysteem.
Kan iedere kiezer dit alles overzien?
Je zou het wensen!
Maar een regering kan eigen machteloosheid niet overhevelen naar een referendum, lijkt me. Wat ik niet begrijp, is dat het ene gat met het andere gevuld zou moeten worden. Wat ik ook niet begrijp is, dat je ervoor zou kiezen om geen gat meer te vullen.
Nog even: dat iedereen naar de stad van zijn geboorte moet gaan, net als Jozef en Maria, dat brengt me bij het wonderlijke vooruitzicht, dat Micha bood: Uit jou, Betlehem in Efrata, te klein om tot Juda’s geslachten te behoren, uit jou komt iemand voort die voor mij over Israël zal heersen. Zijn oorsprong ligt in lang vervlogen tijden,
in de dagen van weleer.(Micha 5:1)
En van het vooruitzicht in Micha 5 is het een kleine stap naar het advies in Micha 6: 8 “Er is jou, mens, gezegd wat goed is, je weet wat de HEER van je wil: niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God”.
Nederigheid is in de politiek een zeldzaam verschijnsel!
Ds. Wim Scheltens
