De dag van de Hemelvaart

 

Steeds weer is er de uitdaging om te verkennen, wat kernwaarden in het geloof betekenen.

Neem nu het thema van de Hemelvaart van Jezus Christus.

Jezus leidt zijn leerlingen op een berg bij de stad: wellicht de Olijfberg.

 

Rembrandt,  Hemelvaart,schilderij (1636) in het Museum Alte Pinakothek, München

Rembrandt heeft er een mooi schilderij van gemaakt.

Uit röntgenfoto’s van het schilderij is gebleken dat bovenin eerst God werd getoond. Daar heeft Rembrandt echter later een stralenkrans met witte duif overheen geschilderd. Wellicht deed hij dat met het oog op de gedachte, dat God onzienlijk is. Die duif wijst weer op de uitstorting van de Heilige Geest, waarmee Christus ons nabij blijft.

Dit doek is een van de vijf werken die Rembrandt maakte in opdracht van stadhouder Frederik Hendrik: De oprichting van het kruis, De afneming van het kruis, De graflegging, De opstanding en De hemelvaart.

Wat bij de Hemelvaart opvalt, is de zegen van de Heer. Dat laaat Rembrandt ook zien. Breed uitgestrekt zijn de zegenende handen in het licht geheven.

Jezus neemt volgens Lucas zegenend afscheid. En zegen is nabijheid. Dus de Heer is weg, maar wij zijn niet alleen gelaten. Daar zit iets dubbels in. Dat heeft met geloof te maken: niet zien en toch geloven.

Het uitdagende van Hemelvaart is: hoe betrek je het op jezelf zonder aan het geheimenis van Godswege afbreuk te doen.

Volgens mij zou de sleutel hiervoor wel eens kunnen liggen in de vreugde waarmee de leerlingen van Jezus teruggaan naar Jeruzalem.

De uitdrukkingen op het gezicht van de leerlingen, zoals Rembrandt die tekent, laat allerlei reactie zien: overrompeling, trots, maar ook ontroering, verwondering, verbazing en ook iets van een voorrecht – dat zij dit onvoorstelbare mogen meemaken.

Dat zou wel eens de goede invalshoek kunnen zijn voor Hemelvaartsdag: dat je het bij mag wonen, dat je het mee mag maken, dat jou dit geheim wordt toevertrouwd in alle openbaarheid. Er worden geen geheimzinnige doekjes omheen gewonden.

Het gaat in alle openheid. De leerlingen van Jezus kijken hun ogen uit. Totdat de wolk komt (rechts op het schilderij zichtbaar).

Je kunt je ogen de kost geven en je kunt er rustig vertrouwd mee worden.

Wij hebben een voorspraak, klinkt ook in de Bijbel “Wij hebben een voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de rechtvaardige” (1 Johannes 2:1). De nieuwe Bijbelvertaling zegt: ‘we hebben een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige’.

Dat is ook een effect van de Hemelvaart van Jezus: er is iemand, die er al voor ons is, die ons verwacht en plaats bereidt. Voor het geval we opgeroepen worden, is er op ons gerekend.

Zo eenvoudig kan het zijn. Als je het wonder van Gods genade in je toelaat.

Ds. Scheltens

.