Eeuwige straf in de hel?

Nu de Christelijke dogmatiek, van Gijsbert van den Brink en Cees van der Kooi (VU, Amsterdam) onder mijn aandacht is gekomen, geniet ik van zowel de stijl als de inhoud van dit boek. Ik vertel u wat van mijn leeservaringen. Je kunt ook zeggen: leesvruchten, ook al klinkt dat een beetje als een germanisme. Omdat op de synode vandaag een bezwaarschrift tegen artikel 37 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis wordt behandeld over het bestaan van de eeuwige hel, dacht ik: wat zeggen de beide heren in hun geloofsleer?

Ze noemen een aantal aandachtspunten uit de loop van de kerkelijke bezinning van 2000 jaar. En dan zeggen ze: in de bijbel zijn teksten die een verschillende weg wijzen. Maar een mensenleven kan ook nog eens verloren gaan, moet de kerk durven zeggen. Verder gaat het in de Bijbel niet om neutrale informatievoorziening, maar om een aansporing je heil vooral bij Christus te
zoeken.

Ze noemen vier aandachtspunten, posities: 1. hel als eeuwige straf; 2. alverzoening; 3. eeuwig niets; 4. hel als doorgangshuis.Dat eerste punt hoor je nog wel eens terug als gezegd wordt: zoals de boom valt, blijft hij liggen. Het tweede punt is royale oplossing: het herstel van alle dingen (Origenes uit de 3de eeuw vond al). God houdt vast aan zijn schepping en Gods eer wordt er het meeste mee gediend als heel zijn schepping  tot heerlijkheid wordt gebracht. Toch klinkt onvoldoende door, dat God oordeelt over elk mensenleven. En daar hechten de heren ook aan in hun boek.

Ze bespreken niet de gedachte van de tweede kans. Die vind ik zelf wel aardig: dat je nog na de eerste dood een kans hebt om te zeggen: maar zoals het is,  heb ik nooit zo kunnen zien! En dat je dan in het boek des levens komt te staan, zie Openbaring 20. Maar dat vinden de beide heren een te weinig gangbare opvatting.

De dogmatiek heeft niet als taak knopen door te hangen. Maar te wijzen op Christus en naar de omgang met Hem. Binnen deze verbanden van belofte en verwachting kun je gaandeweg aanvoelen, wat het betekent, als Paulus uitroept : “wie zal ons scheiden van de liefde van Christus?”(Romeinen 8: 35).

Zo leer je ook ontdekken dat het leven in zijn diepste bedoeling en betekenis bij Christus het meest denkbaar is en dat buiten Christus geen leven denkbaar is.

Nu ja, zo stamelt de dogmatiek en dat is maar goed ook, want stel je voor, dat dogmatiek ten onrechte fluit voor buitenspel…

Ds.Scheltens

P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.