Oudjaar 2011
Er is een tijd geweest, dat ik het leuk vond te mijmeren over de woorden van het jaar. maar nu het gaat over ’tuigdorp’ en ‘weigerambtenaar’ heb ik er opeens geen zin meer in. Het eerste woord komt uit de koker van een politicus, die een tweetje doet en daarmee veel te veel aandacht in de media krijgt. Het tweede woord is een begrip, dat tolerantie en vrijheid van inzichten in een kwaad daglicht zet.
Daarom doe ik er dit jaar niet aan mee.
In een tweetje kun je maar een paar woorden hanteren, dus
nooit een redenering, argumentatie of weerlegging.
Daarom ben ik geen fan van tweet. We buigen ons dit keer over wat de kerk tot kerk maakt. Daarbij komen de jawoorden van doopouders, belijdeniscatechisanten, bruidsparen en te bevestigen ambtsdragers opeens in beeld. Die jawoorden gaan over roeping, geloof, vertrouwen en inzet.
Wat is jouw houvast in leven en in sterven? ‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer, mijn God, want in zijn hand ligt heel mijn levenslot. Zou zo’n antwoord kunnen? Dat maakt de kerk tot kerk, omdat de lijn naar boven en de hartelijke instemming op één noemer komen. Dat boeit me.
En wat boeit u? Dat is natuurlijk ook nog maar de vraag, of een ander dat zo maar kan zeggen. Bescheidenheid past hier wel. Maar: je hebt kans dat de crisis of de gezondheid de hoogste ogen gooien. En soms voel je je reddeloos verloren in de gang van zaken. Laat nu daarom de komst van de Redder zo indrukwekkend zijn! En dat we bij het uitgerolde jaar 2011 terug kunnen kijken en de balans op kunen maken, wat er op kerkelijk erf allemaal is gebeurd.
De Schriften zijn gelezen, het avondmaal is gevierd de doop is bediend en jawoorden hebben geklonken. En wat we ervan overhouden is vertrouwen, dat 2012 ook weer een jaar des Heren wordt, Anno Domini 2012.
Veel heil en zegen!
Ds. Scheltens
P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.
