Bij de kerk horen
“Het is een voorrecht om te geloven en bij de kerk te horen.” Dat is de eerste zin van de nieuwe visie-nota van de
Protestantse Kerk in Nederland. Dat is een opzienbarende zin. Wie voelt het nog als een voorrecht? Paulus zegt : we zijn ontvangers van het grote nieuws. Of is het voor u oud nieuws van 2-5000 jaar geleden?
Ik heb me dat afgevraagd. Soms lijkt ‘ t dat God wel dankbaar moet zijn, dat wij nog aan Hem willen doen. Als je dat zo zegt, voel je misschien nog sterker wat een rare gedachte dat is. Alsof wij er voor Hem zijn. Terwijl de Bijbel zo duidelijk maakt, dat God ons zoekt om deel te krijgen aan het heil, omdat Hij er voor ons is. Dus kun je beter zeggen: we zijn er voor elkaar – God met ons en wij met Hem. Dan heb je het rustig neergezet, zoals de Bijbel ons dat aangeeft.
Daarom vind ik die eerste zin uit die visie-nota sterk! We zullen in onze tijd meer ruimte kunnen maken voor die kerngedachte: een voorrecht om God te mogen kennen en bij Hem te leven. In die nota “De hartslag van het leven” lezen we ook: “Het gaat niet
om wat wij nog geloven of wat wij niet meer geloven. Het gaat om wat ons wordt geschonken: het leven dat ons wordt gegeven, verzoening die ons wordt aangereikt.”
Kijk dat is ook sterk: we leven van een gegeven woord, van het gebroken brood en de vergoten wijn. Op catechisatie zei deze week een meisje met nadruk: Jezus is gestorven voor ons. Ik zei: ja, zo is het. En als je nu zou alleen zou zeggen: Jezus is gestorven – dan noem je een gebeurtenis. Maar nu je zegt: Jezus is voor ons gestorven – is het geloof!
En zo word je soms blij van binnen, omdat je bij de kerk mag zijn, die je met elkaar tot verwondering laat komen.
Ds. Scheltens
P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.