Laatste zondag van het kerkelijk jaar

Jaren lang was het bij ons op Oudejaarsavond  de gewoonte om de namen te noemen van hen die in het afgelopen jaar zijn overleden. Nu noemen we ze zondag a.s. (20 november). Bevorderd tot hoger heerlijkheid. Opgenomen in de heerlijkheid van God.

Afgelopen week hebben we er op catechisatie ook over gepraat. Of je ook zelf wel eens naar de begraafplaats gaat. Dat kwam ter sprake. Iemand vertelde: ik heb het een jaar eigenlijk niet gedurfd, maar van de zomer heb ik het gedaan en vond het wel vreemd, dat ik het zo lang niet durfde. Wat vind je dan op een begraafplaats? Daar hadden we het ook over. Ik vertelde er maar een beetje over hoe ik het zelf in de loop der jaren heb gevoeld. Als we op vakantie zijn in Zandvoort, neem ik altijd een schoonmaakdoek in een plastic tasje mee. En dan ga ik op een middag naar Bloemendaal, naar de begraafplaats. Dan maak ik de steen schoon, zo goed
als dat gaat. En dan zie de namen van mijn zusje en van mijn vader.

En dan komen er mooie herinneringen boven, koddige momenten en dankbaar stemmende gevoelens. Dan ga ik even het laantje verder in en knipoog in de richting van een heel aardige oom en een iets gereserveerde tante, die daar al jaren begraven liggen. Dan ga ik nog even langs twee oud-directeuren van mijn school. De een was een beetje anders dan de ander, maar beiden uit
goed hout gesneden. En dan zie je dat de namen niet vergeten worden. Een bloemetje of een plantje herinnert aan hartelijkheid
van een levende, een nabestaande. Je bestaat na het sterven van de ander nog steeds en jouw bestaan zorgt ervoor, dat de herinnering aan de overledene niet wegglijdt.

In de kerk noemen we nog iets: we staan met onze namen geschreven in de palm van Gods hand. En we mogen bij Jezus zijn na ons leven op aarde. Jezus is niet alleen een vertrouwde naam uit het verleden. Hij biedt ook een wenkend perspectief in de toekomst.

Ach, dat zijn zo wat gedachten die ook naar voren komen in de Schriften, als je nauwkeurig zoekt: bij Johannes 14, 1 Korintiërs 15, 1 Tessalonicenzen 4 en bij Openbaring  21. Zo brengt de laatste zondag van het kerkelijk jaar ons op de gedachte, dat we een goede God hebben, die ons brengt uit genade waar het eeuwig veilig is, een veilig tehuis, het Vaderhuis.

Ds. Scheltens

P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor onze website een column te schrijven.