Terug in Lunteren – even stilstaan, letterlijk en figuurlijk –

Inmiddels ben ik weer terug van de Romereis met de kerken van Ede. Het was fantastisch om te zien hoe in de Eeuwige stad zoveel te zien is. Hoe ook geloof vorm heeft gekregen, de eeuwen door. Misschien bent u ook wel eens in de San Clemente geweest. Een kerk met vier bouwlagen de diepte in. Waar je ziet hoe mensen zo lang geleden avondmaal vierden, elkaar opzochten, elkaar wilden bemoedigen en God eren. Elke eeuw zoeken mensen hoe ze, zelfs in verdrukking, hun geloof kunnen beleven en vorm geven. Indrukwekkend, al die gebouwen; en de overweldigende Pieta van Michelangelo bijvoorbeeld. 

Christus is van het kruis gehaald en ligt op de schoot van Maria. De zoon, die bij zoveel intens gedeelde momenten anderen onvoorwaardelijk liefhad, sterft. Het is ondragelijk. Hij past niet in je armen. 

Of gaat zijn liefde ook uit naar de donkerste uithoeken van ons bestaan…..

Het lichaam van Christus wordt nagenoeg geheel binnen de omtrek van de Mariafiguur opgenomen. Op deze manier benadrukt Michelangelo de innige verbondenheid van moeder en zoon.

Niet minder die kleine uitingen van geloof gewoon onderweg. 

Zoals beloofd heb ik voor sommigen van u een kaars ontstoken. Ook voor onze gemeente! Dat het licht van Christus onze weg mag verlichten.

Op de laatste dag ben ik helaas gevallen. Het zijn oude, hobbelige wegen daar, en als je dan even om je heen kijkt of iedereen er nog bij is (dat hoort er natuurlijk ook bij!!) kan je voet net even tussen stenen terecht komen. Gevolg: gekneusd been en ribben. Niet fijn; ik vind het vooral onhandig omdat ik nu even kalm aan moet doen. Maar het komt goed. En we vinden vast wel wegen waarlangs onze voet kan gaan!

Tijdens ons verblijf stonden we ook stil bij woorden van Henry Nouwen die ook in Rome is geweest. Graag geef ik ze ook hier door.

Rome is een drukke, overvolle stad waarin het leven zich in al zijn onstuimige intensiteit manifesteert. Maar daarbinnen zijn er de koepels van Rome om de plaatsen aan te wijzen die afgezonderd zijn voor de Heilige. De kerken van Rome vormen de schone omlijsting van lege ruimten, die aandacht vragen voor Hem, die het vredige, stille middelpunt is van alle menselijk leven. Een stad met zorgvuldig beschermde lege plaatsen waar men de stilte kan voelen waaruit ieder woord geboren wordt, en waar men rusten kan. Een deel van ons leven, dat beschermd en verdedigd moet worden, om te voorkomen dat ons leven zijn hart verliest….. Ons innerlijk heiligdom is even belangrijk voor ons als de koepels voor de stad Rome.

Mooi om te overdenken bij onszelf en voor onze kerk, toch?

Vrede en alle goeds, ds. Caroline Oosterveen