Beste Herder
De schaduwen worden langer, zeggen ze wel eens. Dat is een aanduiding van het ouder worden.
De telefoon ging. Of ik binnenkort langs zou kunnen komen, want moeder wil me graag nog een keer zien. Dat kon – diezelfde ochtend nog. Moeder was opeens sterk achteruit gegaan. Ze lag in bed en de dokter was heel verbaasd dat ze er weer zo bij was. Ze begroette me enthousiast, gaf me een hand en keek me aan met één helder oog; het andere oog was niet zo goed. Ze vertelde, dat ze er haast was geweest. Maar ik ben weer terug, zei ze. Ik vroeg wat ze nu graag nog wilde. In de stoel zitten in de andere kamer, dat wilde ze wel. En dan rustig uit het raam naar buiten kijken. Dat zou ze nog graag willen.
Ik vroeg: nu wist u bijna heel zeker, dat u zou gaan, waar dacht u toen aan?
Als ik vragen mag.
Ja, dat mag u vragen.
Ik dacht aan de beste herder.
Voor minder deed ik het niet, lachte ze vriendelijk.
Ik moest er om glimlachen.
In de Bijbel, zei ik, gaat het over de goede Herder.
Dat is al heel veel.
Maar u maakt er meteen maar van: de beste Herder.
Daar zal Hij geen bezwaar tegen hebben, denk ik.
Nee, zei ze, dat denk ik ook niet.
Wat vindt u daar nu van?
Dat iemand zo uit de hoek kan komen…
Terwijl de levensomstandigheden niet zo makkelijk zijn.
Daar spreekt vertrouwen uit, dat in de jaren gerijpt is.
Zou je het zo kunnen zeggen?
Dat hoor je niet bij de grote media.
Dat hoor je in de kerk.
Goed dat er kerk is.
Goed dat je zomaar in de kerk kunt komen.
Goed dat je in de kerk komt.
W.J.W. Scheltens
P.S.: iedere zaterdag hoop ik voor de website van onze kerk een column te schrijven.
